Οι παθογένειες της χώρας άλλη μια φορά σε κοινή θέα: πινγκ πονγκ μεταξύ αρμοδίων καθώς επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες της νήσου (κοινό φαινόμενο στα Επτάνησα) χτίζουν ανενόχλητοι και νομίμως ή νομιμοφανώς ουσιαστικά μέσα σε ένα εθνικό πάρκο. Με κοινή ανακοίνωση Αρχέλων, WWF και Medasset ζητούν από την Υπηρεσία Δόμησης Ζακύνθου να σταματήσει άμεσα τις οικοδομικές εργασίες, τις οποίες η ίδια έχει αδειοδοτήσει από 2022 "εν μέσω Covid" (αναζητείται ο υπάλληλος που υπέγραψε σύμφωνα με την ΕΡΤ), στην προστατευόμενη νησίδα Μαραθωνήσι, ζώνη Α2 του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου (ΕΘΠΖ). Το πρότζεκτ αφορά αποκατάσταση ερειπίων (ουσιαστικά επανακατασκευή) παλαιού λιμοκαθαρτηρίου, αγροικίας και πύργου για ιδιωτική τουριστική εκμετάλλευση. Πρόκειται για νέο αλλά σημαντικό επεισόδιο, αρχικής "χουντικής" άδειας και προσπάθειας 50ετίας, η οποία έφτασε και κέρδισε αποζημίωση 2 εκατομμυρίων στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2009 (Σχετική απόφαση εδώ). Καθώς κάποιες σχετικές χλιαρές ενέργειες του ΟΦΥΠΕΚΑ αγνοήθηκαν, παρενέβη ο ίδιος ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας ζητώντας από την Εθνική Αρχή Διαφάνειας να ερευνήσει αν η Υπηρεσία Δόμησης Ζακύνθου έχει δράσει σύννομα, δηλαδή έλεγχος δια της τεθλασμένης. Στο μεταξύ προφανώς τα έργα (μεταξύ των οποίων και κατασκευή εξέδρας εκεί που γεννούν οι χελώνες) θα συνεχιστούν απρόσκοπτα ώστε όταν βγουν οι αποφάσεις να έχουν φύγει οι μπουλντόζες και να είναι όλα ώμωρφφα για τη σεζόν και τους λουόμενους στην παραλία ωοτοκίας. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία (του νησιού), υποστηρίζει ότι το Προεδρικό Διάταγμα του ΕΘΠΖ επιτρέπει τις "εργασίες αποκατάστασης" ενώ μάλιστα καταγγέλει με φωτογραφίες τον υπερτουρισμό στην παραλία του Μαραθωνησίου. Το θέμα είναι βέβαια άλλο να αναστηλώνουμε ένα παλιό εκκλησάκι και άλλο να τσοντάρουμε και ενοικιαζόμενες βίλες με την ευκαιρία, ή με την συγκυρία μιας μπιζνες-φριεντλυ κυβέρνησης (σε αποδρομή, τρεχάτε). 'Εχουμε για άλλη μια φορά ένα σύμπλεγμα σύγκρουσης τοπικών συμφερόντων στον τουρισμό, όπου οι μέν θέλουν exclusive up-market χρήση, οι δε νούμερα, με το περιβάλλον και τις χελώνες ως χαριτωμένο ντεκόρ. Και όλα αυτά στηριγμένα στο αδηφάγο σύστημα του κέρδους και της εμπορευματοποίησης της γης, ακόμη και της "προστατευόμενης" που ανήκει σε ιδιωτικές εταιρείες των οποίων, σύμφωνα με τα υψηλότατα δικαστήρια, έχουν παραβιαστεί τα "ανθρώπινα δικαιώματά" τους (των εταιρειών).
